در تمام شب چراغی نیست
در تمام روز
نیست یک فریاد
چون شبان بی ستاره قلب من تنهاست
تا ندانند از چه می سوزم من ، از نخوت زبانم در دهان بسته است
راه من پیداست
پای من خسته است
پهلوانی خسته را مانم که می گوید سرود کهنه فتحی قدیمی را
با تن بشکسته اش
تنها
زخم پر دردی به جا مانده است از شمشیر و ، دردی جان گذای از خشم
اشک ، می جوشاندش در چشم خونین داستان درد
خشم خونین ، اشک می خشکاندش در چشم
در شب بی صبح خود تنهاست.